Σχέσεις και σχάσεις

Οι νέες τεχνολογίες  για το καλό μας…

Γράφει: Ο Ιωάννης Σπ. Λαζαράκος

Τα έξυπνα και κατ΄ άλλους σατανικά των νέων τεχνολογιών φέρνουν άφθονο χρήμα στα ταμεία του κράτους και των εταιρειών, οδηγώντας τους πολίτες στην απόγνωση δια της φτώχειας.

Πήξαμε κυριολεκτικά στην «έξυπνη» τεχνολογία. Φθάνει ρε παιδιά δεν χρειαζόμαστε άλλη, όχι γιατί δεν είμαστε φίλοι της τεχνολογικής εξέλιξης, αλλά φτωχύναμε και μάλιστα τόσο πολύ που χάσαμε και την αξιοπρέπειά μας σε τούτο τον τόπο, ενώ υποπτευόμαστε, όσο ηλίθιους και να μας θεωρείτε, πως ο τελικός σας  στόχος είναι να μας αρπάξετε και την ψυχή μας.

Βαρεθήκαμε ν’  ακούμε εσάς και τα παπαγαλάκια σας να λένε: «Τέλος εποχής», «Ο κόσμος αλλάζει», «Έξυπνες κάρτες», «Έξυπνα μικροτσίπ», κ’ ένα σωρό άλλα «έξυπνα» αφοδεύματα κοινώς σκατολοΐδια. 

Στα σχολεία που πήγαμε, μας έμαθαν πως η Τεχνολογία αποτελεί την κυρίαρχη διαδικασία αναβάθμισης και εξέλιξης της ζωής των ανθρώπων. Η Τεχνολογία σύμφωνα με τα Λεξικά είναι: «Η επιστημονική έκθεση των μέσων μετατροπής της πρώτης ύλης σε βιομηχανικό προϊόν». Οι Νέες Τεχνολογίες, σύμφωνα με την ταπεινή μου άποψή, είναι: η δυνατότητα σε σατανάδες να μετατρέπουν την Πρώτη Ύλη (τον άνθρωπο) σε βιομηχανικό προϊόν.

Αν ο Σίλλλερ έλεγε: « Για να αναπτυχθούν οι τέχνες πρέπει να θηλάσουν το γάλα της ελευθερίας»,  εμείς που δεν διαφωνούμε με τον φίλο του Γκαίτε Γερμανό Ποιητή, λέμε: «αν είναι οι νέες τεχνολογίες να μας αφανίσουν ας αφανίσουμε εμείς αυτούς που τις εφαρμόζουν απάνθρωπα». Βέβαια ο Φρειδερίκος Σίλλερ, πριν 200 χρόνια περίπου δεν αναφερόταν στην Τεχνολογία, αλλά στην Τέχνη η οποία κι’ αυτή τείνει να εξαφανιστεί χάρη των νέων τεχνολογιών. Καλά εφέ καλός τραγουδιστής, καλός ηθοποιός…Ακριβά προγράμματα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή άριστος αρχιτέκτονας κ.λπ.

Έτσι λοιπόν, οι ασχολούμενοι με την φουκαριάρα Τέχνη, βρίσκονται σε σχάση με το ταλέντο, την παιδεία, το συναίσθημα, το άγγιγμα ψυχής και ό,τι άλλο απαιτείται για έναν πραγματικό Καλλιτέχνη και σε σχέση  με τις Νέες Τεχνολογίες. Αυτό βεβαίως γκρεμίζει το γνωμικό του Σίλλερ και δημιουργεί ένα άλλο γνωμικό, που λέει: «Για να αναπτυχθούν, πλέον, οι τέχνες πρέπει να θηλάσουν το γάλα της δουλείας, του δόλου και της βλακείας».

Στα «ληρήματα της ταπεινής μου γραφίδας», όπως λέει και ο Μανιάτης Καθηγητής  Σαράντος Καργάκος, στην ανοικτή επιστολή του προς τον κ. Πρωθυπουργό και την οποία, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, «μεγαλοεφημερίδα» αρνήθηκε να τη δημοσιεύσει μπας και χάσει καμία κρατική διαφήμιση, δεν πιστεύω πως θα δώσει καμία προσοχή κανένας Μινίστρος ή παρατρεχάμενος πάροχος σεξουαλικών και λοβιτουριακών ζωτικών υπηρεσιών. Αυτοί βρίσκονται σε σχάση με ό,τι εμπνέεται από φιλολαϊκά και φιλοπατριωτικά αισθήματα διότι είναι τόσο ανόητοι που δεν βλέπουν πως δολοφονούν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, αφού εφαρμόζουν τις νέες τεχνολογίες για να δολοφονούν τους πολίτες της χώρας τους και όχι για να τους κάνουν να ελπίζουν στο μέλλον.

Βρίσκονται όμως σε σχέση με το δόλο, τον αφελληνισμό, την εξαπάτηση, είναι εντολοδόχοι, είναι κάλπικοι όπως «μία δεκάρα του Όθωνα παλαιϊκιά». Είναι αυτό που λέμε στη Μάνη κα άνθρωποι, δηλαδή τίποτα άνθρωποι.

Επειδή ποτέ δεν υπήρξα μαξιμαλιστής, διότι ποτέ δεν επιζητώ τη μέγιστη τελειότητα, το μέγιστο δυνατό, αναγνωρίζω στους πολιτικούς το δικαίωμα να κάνουν και ορισμένα λάθη. Δεν τους παρέχω όμως κανένα δικαίωμα να βγαίνουν στα κανάλια και γενικά στα ΜΜΕ και να το παίζουν λιοντάρια, που είναι έτοιμα να κατασπαράξουν τον καθένα που θα έβλαπτε τους πολίτες και μόλις μπαίνουν στην αίθουσα του Κοινοβουλίου να γίνονται κοττούλες λυράτες και κο-κο-κο να ψηφίζουν ό,τι απαιτεί ο παρατρεχάμενος, του παρατρεχάμενου, του αρχηγού που είναι παρατρεχάμενος του παρατρεχάμενου κάποιου ξένου μεγαλοτραπεζίτη. Ας τελειώσουμε με το επίθετο παρατρεχάμενος λέγοντας: ω παρατρεχάμενε ψηφοφόρε τι σου έμελλε να πάθεις…Ασφαλώς και υπάρχουν και ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις ανάμεσα στους πολιτικούς, πάντα υπήρχαν αυτές οι εξαιρέσεις. Αυτοί δεν εξαιρούνται απ’ τις καρδιές μας.

Επειδή όμως βρισκόμαστε στις παραμονές της Μεγάλης Θρησκευτικής και Εθνικής μας Εορτής, της 25ης   Μαρτίου, ας βρεθούμε σε σχέση  με τον Ρήγα Φεραίο ή Βελεστινλή αυτόν που ευλόγησε ο Θεός ως Πρόδρομο και Πρωτομάρτυρα του Έπους του 1821.

Οραματίστηκε ένα πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό Βαλκανικό Κράτος, πάνω στα ερείπια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτή η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» θα συνένωνε τους λαούς των Βαλκανίων και της Μικράς Ασίας, στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής διακυβέρνησης και ενός ευρέος φάσματος πολιτιστικών, κοινωνικών  και πολιτισμικών δικαιωμάτων. 

Σήμερα αγναντεύουμε τα σαλαμοποιημένα Βαλκάνια, του διαίρειν και βασίλευε, που αλληλοσπαράσσονται  και αναστενάζουμε λυπημένοι γιατί γνωρίζουμε πως σιμώνει η αλληλοσφαγή τους. Ζούμε λίγο πριν τον χαλασμό της Μικράς Ασίας και φρίττουμε έντρομοι, ενώ οι νέες τεχνολογίες ρουφούν το αίμα της νοημοσύνης και την ουσία του πνεύματος σε κάθε νέο άνθρωπο. Και οι προαναφερθέντες παρατρεχάμενοι αυτό εκμεταλλεύονται και δεν βγάζουν άχνα για τον Ρήγα, σε λίγο, αν φυσικά τους αφήσουμε, η αναφορά στο όνομα Ρήγας Φεραίος θα χαρακτηρίζεται ιδιώνυμο αδίκημα θα προβλέπεται και θα τιμωρείται από έναν ειδικό ποινικό νόμο μιας ευρύτερης παγκόσμιας και νεοεποχίτικης  νομοθεσίας, η οποία θα λέγεται «Δίκαιο του έξυπνου τσιπ» και ασφαλώς δεν θα αφορά μόνο τον Ρήγα Φεραίο, αλλά πολλά άλλα όπως: μητέρα, μαμά, μπαμπά, πατέρας, Χριστός, Παναγία, Ελευθερία, Ελλάς, Δημοκρατία, Σωκράτης, Αριστοτέλης, Πλάτων, Μέγας Αλέξανδρος, Άγιος Ιωάννης και ό,τι έχει σχέση με τους αγίους μας και με την Πίστη μας, καθώς επίσης κι πολλά-πολλά άλλα. 

Ας ξυπνήσουμε λοιπόν επιτέλους, όλοι μας. πολιτικοί, παρατρεχάμενοι, ψηφοφόροι, χειροκροτητές, επικριτές, δάσκαλοι, παπάδες, ένστολοι, δικαστικοί, πλούσιοι και φτωχοί και ας βρεθούμε σε σχάση με όλα αυτά τα υπάνθρωπα και ξένα με την Ελληνορθοδοξία καμώματα της υποτέλειας και του αφανισμού μας. Ας βρεθούμε σε σχέση με τον Ρήγα Φεραίο, τον Φάρο των Βαλκανίων, που επιμένει να μας βροντοφωνάζει:

« Λοιπόν, τινάξατε για μια,

την τυραννίαν και σκλαβιά!

Παράδειγμα μας είναι,

των προπατόρων μνήμαι,

καθώς εκείνοι ζούσαν.                                                                                    

Στη φωτιά, μπρε παιδιά.»

                                              

 Ρήγας Φεραίος