Αφιερωματικός Λόγος δια ζώντας και κεκοιμημένους
Έφυγε προς τον Κύριο η αγαπημένη μας Κασσιανή
Το Διοικητικό Συμβούλιο
Στα 66 της χρόνια απεδήμησε προς τον Κύριο η Κουνιατοπούλα Καθηγήτρια Κασσιανή Βαρβατάκου, σύζυγος του Γιάννη Βαραβτάκου και θυγατέρα του πολεμιστή της Ελευθερίας Σπύρου Λαζαράκου και της Μανιάτισσας «Πηνελόπης» Δέσποινας Αναγνωστάκη. Τώρα που έγινε και η Επιμνημόσυνος Δέηση του 40ημέρου (9 Μαρτίου 2014) στον Άγιο Δημήτρη της Κηπούλας, του Δημοτικού Διαμερίσματος Κούνου του Δήμου Ανατολικής Μάνης, ας γράψουμε λίγα λόγια σε σχέση με τα πολλά καλά που έπραξε στη ζωή της...
 |
| Η Κασσιανή σε πλοίο, που υπηρετεί ο σύζυγός της ως Αος Μηχανικός, συντροφεύει για λίγο τον άνδρα της στα μακρινά του ταξίδια |
Η Κασσιανή ήταν αδελφή του Αντιπροέδρου μας Γιάννη Λαζαράκου και της Παναγιώτας η οποία πάντα έμπρακτα βοηθά τον Σύλλογό μας και στον οποίο έχει υπηρετήσει στα όργανά του. Επίσης ήταν και μητέρα των Νικολάου και Σπύρου Βαρβατάκου, που παλαιότερα ο πρώτος υπηρέτησε ως Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου μας και ο δεύτερος ως Μέλος της Εξελεγκτικής μας Επιτροπής.
Ο Γιάννης και η Κασσιανή γεννήθηκαν στα πέτρινα χρόνια, αυτής της Ιερής Πατρίδος που ακούει στο όνομα Ελλάς και μετράει την ύπαρξή της από καταβολής κόσμου, σκορπώντας το Φως του πνεύματος και της Ορθοδοξίας στην Οικουμένη και πληρώνοντάς το με εκατομμύρια νεκρούς Αγίους και Εθνικούς Ήρωες...! Παιδιά καταστρεμμένων οικογενειών λόγω των πολέμων, της κατο- χής και του εμφυλίου, όπως εξ’ άλλου η συντριπτική πλειοψηφία των τότε ελληνικών οικογενειών.
 |
| Η Κασσιανή με τον σύζυγό της Γιάννη, σε παλαιότερη ευτυχισμένη στιγμή |
Μεγάλωσαν και σπούδασαν, παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες εκείνης της ζοφερής εποχής. Ο Γιάννης έγινε Αξιωματικός - Μηχανικός του Εμπορικού Ναυτικού, η Κασσιανή σπούδασε τη Γαλλική και Αγγλική Γλώσσα· εργάστηκε ως καθηγήτρια κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα ελάχιστο χρονικό διάστημα και γενικά αφιερώθηκε στην ανατροφή και το μεγάλωμα των παιδιών της, Νίκου και Σπύρου.
Πικρό και αλμυρό το ψωμί της μάγισσας θάλασσας. Πλούσιο, στολι σμένο όχι με ζαφείρια και μπριγιάντια, αλλά με αγωνίες θανάτου, πίκρες, αβεβαιότητες και τόσα άλλα βαριά, ψυχοπλακωτικά συναισθήματα που μοιράστηκαν στη ζωή τους ο Γιάγκος και η Κάτια... Πάντα όμως, βοήθαγε ο Χριστός, η Παναγιά και ο Άγιος Νικόλας, αλλά και όλες οι Άγιες Δυνάμεις του Θεού και το αντρόγυνο ξανάσμιγε, μαζί με τα παιδιά τους, ήταν και πάλι όλοι μαζί... μέχρι που ξαναχώριζαν. Αυτό είναι το πεπρωμένο όλων των θαλασσινών. Ο Γιάννης έφευγε για τα μακρινά του ταξίδια ως Γος, ως Βος, και τέλος ως Αος Μηχανικός σε καράβια «νησιά», ολόκληρες πολιτείες, τα λεγόμενα super tankers· η Κασσιανή στο σπίτι της, στο Νέο Φάληρο μαζί με τα παιδιά τους.
 |
| Η Κασσιανή στολίζει το Χριστουγεννιάτικο δένδρο στο σπίτι της με ιδιαίτερη επιμέλεια αφού διακρινόταν για το γούστο της στο ωραίο |
Η τιμή, η πίστη και η αφοσίωση για την οικογένειά της ήταν γι’ αυτή το αυτονόητο. Προσευχόταν νύκτα και μέρα η Παναγιά και ο Άγιος Νικόλαος να προστατεύουν τον αγαπημένο της σύζυγο και όλους τους ναυτικούς. Οι ελεημοσύνες της, η ηθική της και η υπεράσπιση των κατατρεγμένων οδηγούσαν με τις πρεσβείες της Θεοτόκου και των Αγίων τις ευχές στα αυτιά του Πανοικτίρμονος και Σωτήρος Χριστού· έτσι γύριζε ο Γιάγκος σώος και αβλαβής από τον πόλεμο του Περσικού Κόλπου, αν και το πλοίο του ο «ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ» (super tanker) βλήθηκε με πύραυλο, αλλά και άλλες φορές γλύτωσε από κυκλώνες, ναυτικά ατυχήμαατα και πολλά άλλα...
Πάντα
η αγαπημένη μας Κασσιανή έκανε ιδιαίτερα μαθήματα σε φίλους και συγγενείς,
Πειραιά και Μάνη, αλλά και σε φτωχά παιδιά χωρίς να δέχεται την παραμικρή
αμοιβή και μάλιστα έλεγε «δεν χρειάζομαι χρήματα, ας είναι ο Γιάγκος καλά με
τη χάρη της Παναγιάς και του Άγιου Νικόλα και μου στέλνει αρκετά χρήματα». Στο
Σύλλογο του Κούνου είχε προσφέρει αρκετά, υλικά και ηθικά.
Η παρουσία της για
όλους εμάς ήταν μια γλυκιά παρηγοριά, που πολλές φορές βρισκόμαστε ως Σύλλογος
στις πικρές παρυφές της άδικης και στείρας κριτικής ή ακόμη και στο βασίλειο
της λησμονιάς του Κούνου, από τους ίδιους τους Κουνιάτες και τις
Κουνιάτισσες... Ο Σύλλογος όμως του Κούνου συνέχισε να υπάρχει και ν’
αγωνίζεται για τα ιερά και τα όσια του αρχαιοτάτου Κούνου χάρη στις φωτεινές
παρουσίες, όπως της αειμνήστου Κασσιανής, που για εμάς δεν έφυγε αλλά θα είναι
πάντα μαζί μας να εμπνέει και να ενθαρρύνει τις δραστηριότητές μας.
 |
| Οι δύο αδελφές, Κάτια και Γιώτα, πάντα μαζί, αχώριστες μέχρι που τις χώρισε ο θάνατος...Η μια έφυγε, η άλλη συνεχίζει την γνωστή ανθρώπινη διαδρομή στο ποικιλόμορφο περιβόλι των αναμνήσεων |
Λένε, πως ο καλός άνθρωπος διακρίνεται πέρα από την αγάπη του προς τον πλησίον του και για την αγάπη του προς τα ζώα και τα λουλούδια. Η Κασσιανή Βαρβατάκου, αγαπούσε πέρα από τους ανθρώπους και τα ζώα και τα λουλούδια. Όμως εμείς, οι παλαιότεροι του Διοικητικού Συμβουλίου και του Συλλόγου μας γενικότερα, γνωρίσαμε την ανθρώπινη ποιότητά σου αγαπη- μένη μας αδελφή και συγχωριανή Κασσιανή και θα την κηρύττουμε ως φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση στους νεότερους. Θα σε θυμόμαστε πάντοτε και στο υπόλοιπο της ζωής μας θα έχουμε τις αρετές σου ως ζωντανή υπόδειξη να τις ακολουθούμε, μικροί και μεγάλοι, σαν μπούσουλα και παρήγορο κληροδότημα και ειδικά τούτες τις χαλεπές, αποκαλυπτικές και ζοφερές χρονικές περιόδους που ζει η Αγιοτόκος και Μητέρα Ηρώων Πατρίδα μας.
Ας είναι ελαφρύ το ένδοξο και χιλιοματωμένο χώμα της Μάνης που σε σκέπασε και είθε ο Κύριος να σε τοποθετήσει εις τη συνοδεία των Αγίων και των Αγγέλων Του. Αμήν γένοιτο.
Κυριακή
16 Μαρτίου 2014. Το κείμενο επιμελήθηκε ο Ιωάννης Σπ. Λαζαράκος για το
Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου